De emotionele erfenis: wat doe je met waarden, ideeën, enthousiasme, verlangens en dromen waar jouw geliefde of dierbare zoveel waarde aan hechtte, zoveel van hield?
Al voor de aankoop van ons huis was het hebben van een moestuin een dagelijks terugkerend onderwerp in onze gesprekken. Boontjes uit eigen tuin! En bloemkool ging hij ook proberen, al waren er ook veel mensen die dat afraadden. Maar Piet wist van vroeger, van boer Bakker: je moest het blad erover heen leggen. Onze moestuin kwam boordevol te staan.Ik had niks met tuinieren. Ik zat liever in de tuin met een boek. Piet werd ziek en van lieverlee ging ik in de tuin aan de slag. Piet op het bankje en ik groene en rode kool rooien, boontjes plukken. Aardbeien plukken. Vond ik het leuk? Nee. Maar er veranderde wel iets. Groente eten die Piet verbouwd had? Geweldig. En lekker. En, Piet werd heel blij van mijn bijdrage. Rug kapot en knieën doormidden: het deed er steeds minder toe. Met Piet ging het niet goed. In januari 2013 is hij overleden.
De moestuin verwilderde, veel onkruid en voor de rest alleen nog heel veel stronken boerenkool. Iets dreef mij die tuin in. Het was zo’n bende. B. kwam helpen. Die tuin moet toch gespit worden? Ik kwam in die tuin aan het werk. Wat een tranen, wat een wanhoop. Het schrijnende gemis dat hij daar niet was..
Het heeft me zo goed gedaan. Het heeft me zoveel goeds gebracht. Werken in de grond waar Piet in gewerkt had. Het plezier dat Piet had wanneer de groentes opkwamen, dat plezier kwam voor mij nu dubbel naar binnen. Alsof er een plaats in mijn hart was waar onze liefde kon blijven leven.
Dit is wat een emotionele erfenis nog meer kan doen, kan inhouden: wat je doet is een blijvende waarde geven aan wat hij/zij deed.